Το ήθελαν πολύ, τα έκαναν όλα λάθος και τώρα στην τσίτα

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ήθελαν τόσο πολύ να τους ικανοποιήσουν που… πνίγηκαν μέσα στην ίδια τους την επιθυμία και τα έκαναν θάλασσα. Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το ρεζουμέ της χθεσινής ισοπαλίας του Άρη με τα Τρίκαλα. Η κερκίδα που κόχλαζε από πάθος και έστελνε το ηχηρό μήνυμα της επιστροφής, θόλωσε τους ποδοσφαιριστές του Δημήτρη Σπανού και αντί να τους δώσει φτερά στα πόδια, τους μπλόκαρε. Χάθηκε η ηρεμία, το καθαρό μυαλό και η σύνεση ώστε να εκτελεστεί το όποιο πλάνο αντιμετώπισης και εξουδετέρωσης του αντίπαλου είχε καταρτιστεί, δίνοντας τη θέση του στο άγχος να έρθει το γκολ από το πρώτο δευτερόλεπτο λες και δεν υπήρχαν 95΄ μαζί με τις καθυστερήσεις. Είναι τέτοια η επιθυμία όλου του κιτρινόμαυρου οργανισμού να τελειώσει με την αυτοεξορία των τελευταίων χρόνων, που καμία φορά φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα.

Και με τον ΟΦΗ είχε πολύ κόσμο το Κλεάνθης Βικελίδης, η ομάδα πάλι δεν κέρδισε αλλά τη δικαιούταν τη νίκη. Χθες δεν θα λέγαμε το ίδιο. Ο Άρης δεν έπαιξε ορθόδοξα, πήγε την μπάλα δια του αέρος ενώ μετά βίας ο σέντερ φορ του είναι 1,85, δεν δημιούργησε και έδινε την αίσθηση ότι το γκολ θα το έβαζε από στατική φάση, από κάποιο λάθος ή από ατομική ενέργεια. Δεν είναι όμως αυτό το παιχνίδι του φετινού Άρη και όποτε το επιλέγει βγαίνει χαμένος (βλέπε Κισσαμικός).

Παίζει βέβαια ρόλο και η τακτική του αντιπάλου. Σωστό ακόμη και αν δέκα παίκτες πίσω από την μπάλα είναι τακτική που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Ένα απλό τρικ έκανε ο Γράφας (μπλόκαρε την πρώτη εύκολη πάσα από την άμυνα του Άρη και… ευνούχισε δημιουργικά τους κίτρινους). Είδε τους παίκτες του να μην παρεκκλίνουν ούτε δευτερόλεπτο του πλάνου και όταν χρειάστηκε επιστράτευσε στα όρια της παρεξήγησης τις καθυστερήσεις ώστε να χαθεί ο όποιος ρυθμός πήγαιναν να πιάσουν οι γηπεδούχοι. Το ότι έπαιξαν ενίοτε και σκληρά σαν να ήταν τελικός, μπορεί να σχολιάζεται , αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς καμία ομάδα δεν θα χαριστεί στον Άρη. Ο Άρης είναι αυτός που οφείλει να βρίσκει το αντίδοτο και σε αυτό και χθες ο Σπανός δεν το βρήκε από τον πάγκο ώστε να βοηθήσει και τους ποδοσφαιριστές του στο χορτάρι. Δεν είχε το εναλλακτικό πλάνο. Εκ του αποτελέσματος δεν του βγήκε και η απόφαση να αφήσει εκτός 18άδας τον Μπαστακό με συνέπεια να μην έχει δεύτερο φορ στον πάγκο. Έλα όμως που το ματς πήγε τελικά στη… γιόμα και ο Μπαστακός ίσως έδινε μια λύση. Το παραδέχτηκε, ανέλαβε την ευθύνη για την ισοπαλία αλλά κι αυτός και οι παίκτες του δεν έχουν περιθώριο να μείνουν πολύ παραπάνω στη χθεσινή ισοπαλία αφού το ματς με την Καλλιθέα, μεθαύριο, στην εμβόλιμη αγωνιστική έγινε ξαφνικά must win σε μια αγωνιστική κρίσιμη αφού και οι τρεις πρώτοι της βαθμολογίας αγωνίζονται εκτός με ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία τους. Τίποτε δεν τελείωσε ακόμη, θέλει σοβαρότητα, ψυχραιμία και.. .επιστροφή στις νίκες που πάντα είναι το αντίδοτο. Και φυσικά σωστή διαχείριση για την οποία δεν φημίζεται ο οργανισμός Άρης αφού πλέον η διαφορά μειώθηκε και 1-2 ακόμη στραβές μπορεί να γυρίζουν τούμπα την κατάσταση.

Άφησα τελευταία την μαζική επιστροφή του κόσμου στο Κλεάνθης Βικελίδης. Υπό νορμάλ συνθήκες αυτοί οι 15.000 δεν θα ήταν είδηση. Απλά αυτό που ζει ο Άρης τα τελευταία χρόνια δεν είναι νορμάλ και είχε απομακρύνει αρκετούς από το γήπεδο. Το ιδανικό θα ήταν η ομάδα χθες να τους ζέσταινε με μια καλή εμφάνιση και μια νίκη (έστω αυτό το δεύτερο). Δεν συνέβη, αλλά είναι τέτοια η καμπή του πρωταθλήματος που τώρα πιο πολύ από ποτέ η ομάδα χρειάζεται τη στήριξη, τη συμπαράσταση, την καλή διάθεση. Τώρα είναι που στο επόμενο εντός με τον Εργοτέλη πρέπει να είναι ο ίδιος αριθμός ώστε του χρόνου τέτοιες εικόνες να είναι η καθημερινότητα και όχι η εξαίρεση του κανόνα. Απλά ελπίζω οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές να κατάλαβαν κι αυτοί ότι αυτός ο κόσμος αξίζει μόνο χαρές και να το ανταποδώσουν με την πρώτη ευκαιρία.

ΥΓ Ας αποφασίσει τελικά ο αρειανός τι θέλει. Έναν Πρόεδρο ατσαλάκωτο και ανέκφραστο ή κάποιον που να αντιδρά έτσι ακριβώς όπως αισθάνεται. Ο Καρυπίδης δεν γεννήθηκε αρειανός. Δείχνει όμως να κολλάει το μικρόβιο και να αρχίζει να νιώθει. Όταν οι άλλοι θέλουν να σε δουν να εξαφανίζεσαι, τότε βγαίνει αυθόρμητα ο πανηγυρισμός στο γκολ του Ινγκλέσιας.

ΥΓ1 Την ηρεμία που χρειαζόταν χθες η ομάδα έτσι όπως πήγε το παιχνίδι, πρέπει να την έχει και στη συνέχεια να την μεταφέρει πρώτα ο πάγκος. Χθες δυστυχώς παρασύρθηκε κι αυτός από την κερκίδα…